Bulimia Nervosa - a cóż to takiego?

Czy pomyślałeś kiedykolwiek o tym, że jedzenie może być czynnikiem osłabiającym siłę negatywnych napięć? Niektóre osoby uważają to za oczywistość.

Czym jest żarłoczność psychiczna?

Gdy nadmiernie skupiamy się na diecie i obsesyjnie kontrolujemy swoją masę ciała to w efekcie może prowadzić do objawów chorobowych z grupy zaburzeń odżywiania się, na przykład do żarłoczności psychicznej (bulimia nervosa). Osoby chore zupełnie tracą kontrolę nad własnymi zachowaniami żywieniowymi. Najpierw bardzo łapczywie objadają się aż do uczucia osłabienia, spowodowanego nadmiernym objedzeniem, a następnie (ponieważ mają wyrzuty sumienia) pozbywają się nadmiernej ilości pokarmu wywołując wymioty lub łykając środki przeczyszczające. Stosowanie takich metod przez dłuższy czas nieuchronnie prowadzi do poważnych zaburzeń w stanie zdrowia (zarówno psychicznego, jak i fizycznego) takiego człowieka. Niestety w wielu przypadkach taka nieleczona bulimia kończy się śmiercią wskutek zaburzeń w układzie sercowo-naczyniowym.

Skąd bierze się ta choroba?

Bulimia Nervosa jest manifestacją głęboko zakorzenionych zaburzeń osobowości. Ponad 90% osób, borykających się z tą chorobą to kobiety. Zaburzenia osobowości, które sprzyjają tej chorobie to m.in.: niska samoocena, zwiększenie poczucia lęku czy słaba tolerancja na stres. W późniejszym etapie może to prowadzić do ogromnego pożądania sukcesu i osiągnięć, a także perfekcjonizmu. W związku z tym bulimiczkami często są młode i ambitne kobiety, które na co dzień odnoszą sukcesy w życiu zawodowym. Najczęściej są zgrabne, zadbane i pewne siebie - oczywiście to wszystko jest powierzchowne, pod spodem skrywa się człowiek wątpiący w siebie i swoje możliwości, żyjący w nieustającym lęku. Jest zazwyczaj świadomy wewnętrznego załamania i popada w nerwice, zamyka się w sobie, często zmienia życiowe plany. Stąd już krótka droga do popadnięcie w uzależnienia, jak alkoholizm czy narkomania.

Jak wygląda atak?

Ataki bulimii przebiegają bardzo różnie - niektóre kobiety obżerają się ukradkiem, inne robią to w barach szybkiej obsługi, niektóre pozostawiają po sobie bałagan, inne konsumują powoli, by nie wzbudzać podejrzeń. Napady żarłoczności mogą zdarzyć się o każdej porze dnia i nocy. Z reguły wybierane są wtedy produkty miękkie, papkowate i o wysokiej kaloryczności, jak słodycze czy konserwy mięsne. Jednak w nagłych i spontanicznych atakach rodzaj żywności może nie mieć najmniejszego znaczenia i wtedy będzie zjadane wszystko, co znajdzie się w zasięgu ręki bulimiczki.
Atakom zwykle towarzyszy silne napięcie emocjonalne, lęk, niepokój i zwiększona pobudliwość nerwowa. Natomiast po ataku następuje wyładowanie napięcia i błogie odprężenie. Niestety to dopiero początek. Po krótkiej chwili uspokojenia do bulimiczki dociera to, co zrobiła, a w żołądku powstają nudności. To prowadzi do paniki, która z reguły kończy się wywołaniem wymiotów i mocnym postanowieniem poprawy.

Jak się leczyć?

Zaawansowanej bulimii najczęściej towarzyszą zmęczenie, bóle głowy, kurczliwość serca, zmienny nastrój, lęki, zaburzenia miesiączkowania, bóle brzucha, opuchnięcie twarzy oraz uszkodzenie szkliwa zebów, spowodowane wymiotami kwaśnej treści żołądka. Zgłaszając się do lekarza osoby takie ukrywają zazwyczaj swoje żywieniowe zaburzenia. A leczenie bulimii polega głównie na zastosowaniu technik psychoterapeutycznych. W terapię zaangażowana powinna być nie tylko osoba zainteresowana, ale cała jej rodzina. Bulimia zaliczana jest do jednostek chorobowych z grupy zaburzeń odżywiania, dlatego też ogromną rolę odgrywa kształtowanie w pacjentce określonych postaw wobec jedzenia. Z pomocą w takim przypadku może przyjść dobry dietetyk.